Een persoonlijke noot

Inspiratieloos?


En zo gaat de drukte van de dag weer door. Zo veel ideeën, zo weinig tijd. 

Soms zit ik avonden aan mijn sieraden en is de inspiratie ver te zoeken. Maar dan lig je 's avonds laat in bed en vliegen de ideeën je om de oren. 


Zo ook met deze armband. Ik wist in mijn hoofd wat ik wou. Maar hoe kon ik dat bewerkstelligen? Eindeloos gepruts. Maar het eind resultaat is het meer dan waard. 


Ik heb ook soms last van een soort writers block, een kralen blok als het waren (niet slecht bedacht, al zeg ik het zelf, misschien iets voor de dikke van Dale?). En dan is het de kunst van het loslaten. Het is zeker zo dat dam de beste ideeën opkomen. 


Gelukkig heb ik een aantal aanvragen waar ik zeker wat mee kan. 

Zo ga ik voor een opticien een aantal brillenkoorden maken. Om te kijken hoe dat gaat. Helemaal geweldig natuurlijk. Die saaie nylon koorden in felle kleuren kent iedereen. Maar eigenlijk zijn ze alleen praktisch. Dan koop je een prijzige bril, je spendeert tijd om te kijken wat bij je past en wat je wilt uitstralen. Dan maak je er toch niet zo'n lelijk (ja sorry mooi vind ik ze echt niet) brillenkoord aan? Ik denk dat dat anders kan. En dat ga ik laten zien! 

0 Berichten

De dame met de blauwe jurk en roze hoed
Lieve allemaal, 
Ja alweer een blog en dit keer heeft het niet echt te maken met mijn sieraden. Maar toch wil ik deze unieke gebeurtenis met jullie delen. Deze dame was namelijk aanwezig bij Prinsjesdag, in de ridderzaal notabene. Hoe uniek en bijzonder is dat. Voor sommige is het natuurlijk hun werk en hebben dit al een stuk of zeven keer meegemaakt. Maar niet voor mij natuurlijk.

Toevallig heb ik ook iemand ontmoet op vakantie een jaar of drie geleden. Een paar weken geleden kwamen we weer aan de praat omdat hij een sieraad van mij kocht. Natuurlijk praat je dan over het een en ander. Ik vertelde hem dat ik het Binnenhof en de Tweede Kamer nog nooit had gezien. Tuurlijk wilde hij mij een keer rondleiden, hij werkt hier immers, maar ook kon ik mee naar Prinsjesdag, als ik dat zou willen. Daar hoefde ik natuurlijk geen twee keer over te denken. Ik heb het een en ander moeten regelen op het werk, maar gelukkig heb ik zeer collegiale collega's. Dus kon ik gaan. 

Al vroeg vandaag zat ik in de trein naar Den Haag. Met hoed en al, want dat is natuurlijk traditie. Vannacht heb ik er zeker onrustig van geslapen. Wat kon ik ervan verwachten? En wat als ik nou iets heel doms doe, zoals tijdens de troonrede hard niezen. Of struikelen bij het verlaten van de ridderzaal (wat overigens ook bijna gebeurde. Gelukkig kon ik mezelf opvangen en toen ik opkeek zag ik tot mijn grote schrik wel een aantal camera's staan. Gelukkig behoor ik niet tot de groep bekende of bijna bekende Nederlanders. Dus er zal wel niets mee worden gedaan. Maar als je bij een of andere talkshow een raar beeld voorbij zit komen van een dame, met een blauwe jurk en een grote roze hoed die bijna afwaait, die bijna valt van een trapje, dan vrees ik dat ik dat ben. Maar dat volledig ter zijde.)

Toen ik van het treinstation naar de tweede kamer liep waaide het flink, dus met een hand hield ik mijn hoed vast en met de andere mijn telefoon, omdat ik wel moest weten waar ik heen moest. Op tijd én met hoed kwam ik aan bij de Tweede Kamer, waar ik met mijn gastheer nog een kopje koffie dronk en een bescheiden lunch nuttigde. Toen kreeg ik nog een kleine rondleiding door het gebouw van de Tweede Kamer. De tv geeft de schoonheid van het gebouw echt niet goed weer. Het is een oud gebouw, waarbij het nieuwe er tegenaan en omheen is gebouwd, waarbij de oude gedeelte nauwelijks geschaad word. Dit wordt een soort geheel wat ik het best met een Jin-Yang teken kan vergelijken. In het oude zit wat nieuws en in het nieuwe zit wat ouds. Het is erg lastig om dit op papier, nou ja digitaal, te omschrijven. Maar erg mooi en bijzonder om te zien. 

En toen begon het geheel. Mijn gastheer begeleide mij naar de ridderzaal waar ik in de Ridderzaal, tussen de genodigden, mocht plaats nemen. Heel bijzonder dat ik vanaf mijn plek de de leden van de Eerst en Tweede Kamer zo kon zien zitten. En vanaf mijn plek kon ik ook goed de troon zien, daar waar het koningspaar zou plaatsnemen. 
Natuurlijk is het op zo'n dag veel wachten. Ik was daarom blij dat ik een vriendelijke buurvrouw had waar ik een gezellig praatje mee kon maken. Ook voor haar was het de eerste keer en dat schept toch een band. Samen hadden we het over de verschillende hoeden die we zagen. En dat waren er natuurlijk een hoop! Maar ook over onze eigen zoektochten naar een passend hoofddeksel. We leven niet in een Nederland waar een hoed een gewoonte is. Dus de zoektocht was voor ieder nog een hele strijd. Wel waren we beide tevreden met onze keuze en konden we deze dan ook met trots dragen. Natuurlijk had ik bij het kiezen van mijn hoed nooit aan harde (ruk) winden gedacht. 

Ik was ook erg blij dat de voorzitter ons allen goed uitlegde wat er van ons verwacht werd. Het wachten viel mij uiteindelijk reuze mee. Voor dat ik het wist moesten we gaan staan omdat de leden van het koninklijk huis, met natuurlijk het koningspaar, arriveerde. Op nog geen vijf meter afstand liepen ze bij mij langs. De koning en de koningin. Dat had ik nooit durven dromen. 

Van mijn moeder kreeg ik al een berichtje dat zij mij op tv had gezien. Dus vanavond zal ik trouw allen journaals en nieuwsprogramma's kijken en heel misschien zie ik mezelf, met mijn roze hoed, wel langskomen. 

De troonrede ging voor mijn gevoel ook sneller dan ik had verwacht. Op tv lijkt het altijd erg lang te duren, maar dit was zo voorbij. Vanaf mijn plek kon ik precies tussen de hoofden van mijn voorgangers de koning en de koningin zien. 
Na de troonrede gaan de leden van het koninklijk huis naar de koninginnenkamer, wat precies achter mij lag. Ja ik bofte heel erg met mijn plek. 

Na het hele spektakel ben ik met mijn gastheer wat gaan drinken in het restaurant van de tweede kamer. Ook daar zag ik natuurlijk diverse mensen langskomen die ik van tv ken. 

Tijdens het aanbieden van de miljoenennota door de minister zat ik op de tribune van de Tweede Kamer. Blijkbaar duurt dat maar een half uur. Er word een speech gegeven en er worden een hele hoop foto's gemaakt (het geklikt van de camera's overstemd op momenten alles) en dan is het alweer voorbij. Wel erg leuk om te zien. Politici in hun natuurlijke habitat eigenlijk. 
Dan is het tijd voor een borrel, met de lekkerste bitterballen die ik in een hele lange tijd heb gegeten. Ik zag de desk waar de NOS op dat moment een interview hield met de minister. Nee ik ben er niet achter gaan staan. Het was zeker niet mijn bedoeling om op tv te komen. Ik wou het alles gewoon ervaren. En dat is zeker gelukt. Het was zo bijzonder om mee te maken. En natuurlijk doet het mij ook nadenken. Wat vind ik van die plannen, wat is het gevolg voor Nederland, en voor mij? Dat zijn mooie onderwerpen voor avondvullende discussies. 

Ik ben erg dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ik zou het ieder die het ook wil ook van harte gunnen. Want ik heb met volle teugen van elke minuut genoten. En ook maakt het mij weer scherp over mijn meningen en visies. 

De treinreis bood mij mooi gelegenheid dit alles te schrijven. 
Bij thuiskomst meteen mijn hoed afgedaan en mijn pumps uit (aangezien ik te eigenwijs was om mijn pumps na de plechtigheden te verwisselen met mijn ballerina's).
Nu ontspannen en bijkomen van een drukke en indrukwekkende dag. Rustig alle indrukken verwerken. En een avondje tv kijken (zou ik mijzelf ergens zien?) 

Liefs,
Anna
De dame met blauwe jurk en roze hoed
meer lezen 2 Berichten

Wie niet waagt, wie niet wint
Poging nummer twee. Helaas ben ik, zo jong als ik ben, niet echt geknipt voor het digitale tijdperk. Een digibeet wil ik mezelf zeker niet noemen. Maar sinds vandaag ben ik trotse eigenaar van een iPad. Ideaal voor al mijn sieraden updates, het bijwerken van mijn Facebook pagina en website en natuurlijk contact met klanten. 
Maar blijkbaar ook niet altijd even handig. Zo had ik net een hele blog geschreven. Compleet met pakkende titel en bijpassende afbeelding, klik ik helaas op een verkeerd knopje. En, wat een pech, de hele blog was weg. Na verbazing en schrik uitte ik wat taalgebruik wat natuurlijk niet heel netjes was. Maar de les die ik hieruit heb geleerd, op dat knopje moet ik niet meer klikken. 

Maar hier begon ik natuurlijk mijn eerste poging niet mee. Een kleine week geleden trok ik namelijk de stoute schoenen aan. Onder het motto, wie niet waagt, wie niet wint, stuurde een e-mail naar een schoonheidssalon waar ik zelf een aantal keer ben geweest. De stijl vind ik daar erg bij mijn stijl passen. Ook zag ik dat er geen sieraden werden verkocht of aangeboden. Maar misschien hebben ze wel een mooi plekje voor mijn sieraden, dacht ik zo.
Daarom besloot ik hen een e-mail te sturen. Weleens waar met zweerhandjes, ook heb ik hem natuurlijk talloze keren nagelezen en verbeterd. Maar uiteindelijk raapte ik al mijn moed bijeen en klikte ik op versturen.

Vrijdag j.l. heb ik de eigenaresse gesproken. Zij vertelde bewondering voor mijn lef te hebben. De stijl die ik tot nu toe heb laten zien paste niet volledig bij de salon, maar wel konden mogelijk in gesprek over een bepaalde stijl of lijn die ik voor hun kon maken. Een geweldig leuke uitdaging natuurlijk. Iets waar ik zeker wat mee kan. Daarom heb ik vandaag met de iPad een moodboard gemaakt met de stijl waar zij hopelijk naar zoeken. Ja ja zelfs deze halve digibeet kan zoiets maken met de iPad. Het ging zeker niet zonder slag of stoot. Maar ik ben er wel trots op. 

Ook kon ik vandaag eindelijk het horloge afmaken. De noemde ik al in mijn vorige blog. Het horloge is een cadeau van een heel lief vriendje voor zijn vriendin. Meer heren zouden zijn voorbeeld moeten of kunnen volgen! 
Omdat het een verassing is kan ik natuurlijk nog niet de foto tonen, maar ik vind hem erg mooi geworden. Hij vindt dat gelukkig ook en hopelijk is zijn vriendin het met ons eens. 

Zo blijven het productieve dagen, waar ik jullie natuurlijk graag van op de hoogte hou. 

Liefs,
Anna
meer lezen 0 Berichten

Voor niets gaat de zon op

Sinds ik deze site heb blijf ik eraan sleutelen. Het wordt bijna een dagtaak al mijn internet pagina's bij de houden. Daarnaast maak ik nog sieraden. Dit vrouwtje is maar druk druk druk. 

Vergis je niet, je hoort mij zeker niet klagen. Het zijn stuk voor stuk uitdagingen en ik leer mezelf kennen op een heel andere manier. Geen grijs muisje meer, maar zowaar een zakenvrouw. Een zakenvrouwtje, want ik loop ook zeker tegen mijn eigen beperkingen en onkunde aan. Maar leerzaam is het zeker.

 

Natuurlijk blijf ik bij de ware intentie, de sieraden. Mijn creativiteit en creaties. 

Vandaag kreeg de bestelling bij de groothandel binnen. Eergisteren kreeg ik namelijk een hele leuke uitdagende opdracht binnen. Een leren horloge. Helaas waren de spullen die ik binnen kreeg niet allemaal van de juiste kwaliteit en maten. Op dat soort momenten komt de perfectionist in mij weer naar boven. Meteen heb ik nog een bestelling gedaan. 

Maar dat bekennend niet dat alles niet bruikbaar is natuurlijk. En, zo creatief als ik soms ben, kan er natuurlijk wel wat moois van maken. Na wat geworstel, met de zweetdruppels op mijn voorhoofd en een tong uit mijn mond, kan ik u met trots dit horloge tonen. 

 

De mooiste en bijzonderste creaties heb ik altijd gemaakt met veel moeite en denkwerk. En dat straalt het hopelijk uit. Elegant en uniek. Een horloge om mee te pronken.

 

Liefs,

Anna

1 Berichten

Hallo Jimdo!

Voor alles is een eerste keer. En de afgelopen tijd heb ik er daar een hoop van meegemaakt. Eerste Facebookpagina, eerste verkopen, eerste promotie en nu dan zelfs mijn eerste website EN eerste blog. 

Drie maanden geleden had ik mij dit niet kunnen voorstellen. Toen was ik nog een echte hobbyist die aan haar eettafel avonden zat te 'knutselen'. En sinds dien is er zoveel veranderd.  

 

Door de vele positieve reacties, maar ook zeker de rust die ik vond in het creatief bezig zijn, hebben pakweg twee maanden geleden een zaadje in mijn hoofd gepland. Het idee van: wat nou als ik WEL begin met mijn sieraden te verkopen. Natuurlijk ben ik, net als ieder mens, onzeker. Ben ik wel goed genoeg? Wat nou als ik niets verkoop? Waar moet ik eigenlijk beginnen?

Gelukkig bof ik met zo veel lieve, maar ook realistische en zakelijke mensen om mij heen. Zij hebben uiteindelijk de doorslag gegeven dat ik dit WEL ben gaan doen. Want ze hadden helemaal gelijk, wat heb ik te verliezen?

 

Zo gezegd, zo gedaan stapte ik dit avontuur in. Ik ben begonnen met het fotografen van mijn creaties, ,bedacht een bedrijfsnaam, maakte een Facebook aan en wachtte gespannen op de reactie's. Ik werd massaal door mijn lieve Facebook vrienden geliked. Maar tot mijn verbazing, ook door mensen die ik niet kende. En ook van hen kreeg ik positieve reacties.

Dat was voor mij de bevestiging dat ik dit niet alleen maar leuk vind. Maar jemig, ik KAN dit ook!

 

En sinds dien gaat het alleen maar beter. Via mijn Facebook verkoop en verstuur ik door het hele land. Maar ook kom ik nog regelmatig mensen, zowel bekenden als vreemden, tegen die een positieve opmerking maken over de sieraden die ik draag. En steeds weer verbazen zij zich erover dat ik ze zelf maak. 

Graag wil ik hen, maar ook anderen, ook mijn verdere creaties tonen. Niet iedereen heeft Facebook en, ookal is het een prachtig medium, qua design kan je er niet alles mee. 

Vandaar dat ik, sinds vandaag, deze site zelf heb gemaakt. Hij is nog lang niet af, en hij zal zeker hier en daar aangepast moeten worden. Ik creëer met mijn handen, normaal gesproken niet met de computer. Dus dit is helemaal nieuw voor mij. Tips zijn daarom van harte welkom!

 

Jimdo geeft mij ook de mogelijkheid een blog bij te houden. En op deze manier wil ik u allemaal een persoonlijke noot meegeven. Sieraden zijn voor mij erg persoonlijk. Daarom maak ik er ook geen identiek. Maar daarom vind ik dat u ook het recht heeft om te weten wie het is achter de sieraden.

Ook nodig ik u graag uit mij een e-mail of bericht te sturen.

 

Dank u wel voor de aandacht. 

En iedereen, jullie weten best wie ik allemaal bedoel, dank jullie voor je steun, liefde en vertrouwen.

 

Heel veel liefs,

Anna

Interesse in uniek handgemaakt sieraad? Stuur mij een bericht